W mgnieniu oka spojrzało na nas najbliższych dwieście par oczu. (xD)

Rozległ się cichy szelest i po środku zatłoczonej ulicy, tuż obok cuchnącego rybami wozu, pojawiliśmy się ja, Lena i Tex.

Zacząłem kręcić głową, mając zamiar powiedzieć, że nie wiem i właściwie nie chcę wiedzieć, lecz zanim zdążyłem otworzyć pysk, Kyran Christie podszedł, przykuwając moją uwagę.
Bez ceregieli wepchnął się między naszą czwórkę, chwycił Lenę za kark, z taką łatwością, jakby była małym szczeniakiem, i posadził ją na grzbiecie Texa, po czym wyciągnął ręce i dotknął lekko palcami czoła Texa i mojego.
Rozległ się cichy dźwięk, jakby szelest skrzydeł lub kartek papieru, po czym ja, Lena i Tex zniknęliśmy.
Kyran odwrócił się, przenosząc wzrok na osłupiałego - historyczny moment, bo chyba pierwszy raz w jego egzystencji - Bezana.
-Dla ciebie będzie inne zadanie.

-Wierz mi, poza Leonardem da Vinci, nic nadzwyczajnego. - mruknął Bezan, wciąż zamyślony.
-A mnie siedemnasty wiek się bardzo podobał. - wtrąciłem. - Za to da Vinci... Owszem, był genialny i miał wielki talent, ale bardzo szybko tracił zapał. Prawie nigdy nie kończył obrazów. No i był wierny tylko sobie i swoim przekonaniom. Chociaż to pewnie raczej jest zaleta.
Bezan tylko pokręcił głową, patrząc wymownie w niebo.
-No, i myślał ponadczasowo. Człowiek witruwiański... - zacząłem, ale przerwał mi Bezan.
-Starczy już tej historii. Zastanówmy się lepiej, jak, na Władcę Pandemonium, mamy przenieść się w czasie i przestrzeni. Ja nie mam na tyle mocy, i nie miałbym, choćbym osuszył do ostatniej kropli krwi wszystkich ludzi i wilki na ziemi.
-Z tego co wiem, nikt nie ma takiej mocy. - mruknął Tex.
-Niee...Nie nikt. - powiedziałem, przypominając coś sobie. -Kiedyś, jak wylali mnie z NSwP, Władca na wniosek Didericka wysłał mnie na zupełnie inny świat, Krynn, i to jeszcze w przeszłość. Wygląda na to, że tylko on może to zrobić.

-A musimy ich szukać? - mruknąłem, ale dałem za wygraną.

_______________________________
Pomóż...xD Wycwaniłem się i teraz nie wiem, co zrobić...xD

Tex zamyślił się.
-Moi bracia opowiadali, że jest to jakiś naszyjnik... Ale nic więcej nie wiem. Dlaczego oni skądś zawsze wszystko wiedzą, a ja nie? - spytał retorycznie i pokręcił łbem.
-Wygląda jak małe, metalowe bijące serce. - wtrącił się mężczyzna, który wciąż opierał się o drzewo. -Ponoć świeci nie tylko w obecności Skażonych, ale też Władcy Pandemonium.
Spojrzeliśmy obaj na niego.
-Przy okazji, możecie mi mówić...Kyran Christie. - wzruszył ramionami, dając do zrozumienia, że nie jest to jego prawdziwe nazwisko. -Serce ostatni raz widziano we Florencji...Pięćset lat temu.

-Możemy czekać. - mruknął Tex. -Albo możemy się wziąć za poszukiwanie pewnego artefaktu... który świeci w obecności pradawnych.
-Świetnie. Gdzie można to znaleźć? - Bezan machnął skrzydłami.
-Nie mam pojęcia. Ja jedynie słyszałem o tym, będąc w lochach.